Turkse trouwfeesten

Beste bloggers, het is weer woensdag dus Say hello to Selin. :)
Zoals beloofd ga ik het vandaag over Turkse trouwfeesten hebben, hoe ik bij dat onderwerp kom? Duidelijk, de afgelopen weken zijn er 3 nichten van mij getrouwd en aangezien ik een Turkse ben waren dat 3 Turkse trouwfeesten!

Ik weet niet zo heel precies hoe het bij de Nederlanders en de Belgen gaat maar volgens mij vraagt een jongen het meisje ten huwelijk en dan worden de ouders ingelicht, toch? Wel, in onze cultuur vraagt de jongen eerst aan zijn toekomstige schoonvader de toestemming, eenmaal hij deze gekregen heeft volgt een huwelijksaanzoek. Na deze aanzoek worden de ouders ingelicht en word er een samenkomst van beide gezinnen georganisseerd. In deze samenkomst vraagt de jongen zijn kant toestemming aan de het meisje haar ouders. Er wordt letterlijk onderhandeld over wie wat gaat betalen en hoe ze gaan leven, eenmaal beide kanten akkoord zijn kan er een söz gehouden worden. Söz betekend belofte in het Turks. Bij deze gelofte leren de families van het jongen en het meisje elkaar kennen. Meestal zijn hier een 50-tig tal mensen aanwezig. Ook hierbij wordt aan de dichte familie vermeld wat de voorwaarde van het huwelijk zijn.

Meestal is dit een schaap of een ander dier. Ook is het doodnormaal dat een trouwfeest financieel vergoed wordt door de jongen zijn kant en het hennafeest door de meisjeskant.

Op de söz draagt de toekomstige bruid meestal een lang avondkleed en dragen de nichtjes, de vrouwen dus, een kort maar feestelijk kleed van de H&M ofzo en de mannen kiezen zelf of ze in kostuum willen komen.

Na deze belofte volgt er de verloving. Er gaan ongeveer 2 maanden voorbij tussen de söz en de verloving. Ook hierbij draagt de bruid een lang avondkleed en dragen de genodigde vrouwen een feestelijk kleed. Deze kleedjes zijn meestal niet zo duur. Een verloving ziet er ongeveer hetzelfde uit als bij de Nederlandse en Blegische cultuur.

Maar nu komen de grote verschillen; het hennafeest.
Dit is meestal de dag voor hun huwelijk waarbij enkel vrouwen aanwezig zijn. Je kunt het als een soort vrijgezellenfeest zien. Op deze dag gaan alle nichten en beste vriendinnen samen met de bruid naar de kaper en schminkster. Iedereen ziet er op zijn best uit om de ster van de avond te worden. Eenmaal dit voorbij is vindt er de islamitische trouw plaats. Dit is te vergelijken met het trouwen voor de wet, alleen staat er geen ambtenaar maar een imam voor je. Een imam is een soort van priester in de moskee.
Ook het voor de wet trouwen vind meestal plaats op de dag van het hennafeest. Dit is ook ongeveer hetzelfde als bij jullie maar dan wel met het verschil dat het meisje ook hier weer geld krijgt. Men zegt dat de pen niet schrijft en dus betaald de vader van de jongen weer eens 50 euro. Wanneer de ringen worden omgedaan worden ze verbonden door een rode draad. Deze rode draad wordt doorgeknipt door de zus van de bruid als teken van haar toestemming voor dit huwelijk. Ook hier wordt gezegd dat de schaar niet knipt, en weer moet de vader betalen...

Op het hennafeest kleden alle dichte, vrouwelijke familieleden zich in een lang avondkleed. Deze kleedjes verschillen van kleur en model. De bruid draagt meestal een kleurrijk trouwkleed.

Op deze avond wordt er gedanst en ook wordt er afscheid genomen van de bruid. Dit afscheid gaat gepaard met een zeer emotioneel gebeuren.
Eerst komt de bruidegom binnen en gaat samen met de bruid in het midden van de zaal zitten. Beiden zijn gekleed in een sober gewaad nu. Wanneer het trouwpaar klaar zit komen de nichtjes van de bruid rond haar, in een kring, wandelen met elk een kaars in hun hand. Op dit moment word er een zeer emotioneel liedje gezongen over een meisje dat haar moeder bedankt voor al die jaren van zorg en liefde. Wanneer dit liedje gedaan is komt de schoonvader van de bruid en betaalt haar een paar goude munten om haar hand open te doen. Vindt de bruid dat er genoeg betaald is? Dan opent ze haar hand zodat de henna erop gesmeerd kan worden. Vindt ze van niet? Dan houdt ze haar handpalm nog gesloten.
Meestal opent een bruid haar hand na 3 muntstukken van elke ongeveer € 50. Nadat de munten in haar handpalm gelegd zijn komt de tante van de bruid controleren of er wel genoeg betaald is. Als dit zo is, dan wordt de henna over haar hand gesmeerd. Meestal gebeurd dit over de munten zodat men de volgende dagen nog duidelijk kan zien hoeveel munten er betaald zijn geweest. Dit zie je doordat er geen henna is op de plaats waar de munten waren. Zijn er op 3 plaatsen geen hennavlekken? Dan heeft men €150 euro voor de bruid betaald.

Na dit gebeuren krijgen ook alle genodigde een bolletje henna op hun hand gesmeerd. Dit wordt als teken van medeleven en blijdschap gezien. Ook is het bijna onmogelijk dat er niemand huilt op het hennafeest. Ergens is het best wel overdreven hoedat we allemaal huilen maar het zit gewoon in onze cultuur.
Dit hennafeest gaat meestal door tot diep in de nacht maar dan wel zonder de bruid, aangezien deze de volgende dag weer klaar moet staan voor haar trouwfeest.

Op onderstaande foto (1) zie je de gewaade die de nichten en beste vriendinnen van de bruid dragen. In deze gewaden wandelen ze rond het bruidspaar met elk een kaars in hun handen. Op de tweede foto zie je dan weer een bruidspaar met henna op hun handen. Let hier vooral op de handschoen en de sjaal die ze dragen. De handschoen dient ervoor dat hun kleren niet vuil worden en de sjaal staat symbool zodat iedereen weet wie de bruidegom is. De sluier die de bruid draagt, is er zodat niemand haar tranen ziet. In de achtergrond zie je een vrouw huilen. Ook op de derde en vierde foto zie je een bruid in haar hennajas. Ook draagt de bruidegom weer een groene sjaal. Let niet op het meisje op de 4de foto, ik had geen andere foto van de bruid in haar hennagewaad zonder vriendin erop.

Dit trouwfeest begint net hetzelfde als het hennafeest: iedereen gaat naar de kapper voor haar haar te laten opsteken en laat zich mooi opmaken. Ook hier dragen de vrouwen een lang avondkleed, deze keer uitbundiger dan op het hennafeest. De bruid draagt meestal een wit trouwkleed met een lange sleep en een sluier.
Deze feestdag begint met het bezoek van alle dichte familieleden aan het meisje haar ouders. Hier krijgen ze eten en kunnen ze nog eens afscheid nemen. Na een uurtje komt -eindelijk- de bruidegom haar bruid halen. Dit gaat gepaard met een stoet van alle neven die met hun auto toeteren om te laten weten dat het feest is. Nadat de bruidegom onder groot lawaai aankomt, betaald de vader weer eens geld om binnen te mogen komen. Eens hij binnen is met zijn zoon , kust de bruidegom alle oudere als teken van respect. Hierbij overhandigd de vader van de bruid haar hand aan de bruidegom, dit is als teken dat de vader zijn toestemming geeft.
Maar ook de broer, of een neef, moet zijn toestemming geven. Dit wordt gedaan aan de hand van een rood lint om de middel van de bruid. En ja, ook hier betaald te vader weer eens...
Als dit gebeurd is kan het nu echt beginnen; het bruidspaar word onder groot lawaai naar de feestzaal gebracht in een stout van auto's die luid claxoneren.

Eens aangekomen in de feestzaal is het de familie hun plicht om alle gasten te verwelkomen. Eenmaal dit gebeurd is kunnen de gasten het bruidspaar verwelkomen in de feestzaal. Er word geslowd, gedanst en gegeten. Bij de openingsdans van het bruidspaar krijgt de bruid een set van keting, oorbellen en armband van haar echtgenoot. Wat hier het verhaal achter is weet ik niet.

Maar ook tijdens dit feest betaald te vader weer aangezien het mes toevallig niet snijden wilt... Ook worden de cadeaus aan het bruidspaar gegeven. Meestal krijgt het bruidspaar goude armbanden, goude oorbellen, geld of huishoudapparaten. Op het einde van de avond heeft het bruidspaar meer dan € 10 000 gekregen van de duizende gasten die aanwezig zijn. De avond word verder gezet in een groot feest van muziek en dans.

Het komt er dus op neer dat een trouwfeest er commerciëel is aangezien er om elk ding betaald wordt. Maar ook de vele cadeuas die het bruidspaar krijgt zijn veel geld waard, maar als je meer dan 1000 gasten hebt is dit wel normaal. Want ja, een turks trouwfeest heeft meestal enorm veel gasten!

Hieronder vind je een paar foto's van de kleedjes die ik en mijn nichten de afgelopen feesten aanhadden. Het is een soort van schande om zo'n feestelijk kleed aan te doen op het feest van iemand die niet familie van je is. Want dan wordt je gezien als een egopersoon die zich zo belangrijk voelt dat ze zoveel aandacht wilt. Hoe uitbundiger en feesterlijker je kleed, hoe dichtere familie je bent.

Op onderstaande foto zie je verschillende trouwkleden en kleedjes die de bruiden om de henna dragen. Je ziet zelf ook wel dat ze niet bepaald eenvoudig zijn. Let ook op de rode lint en de ketting met goude munten.

Zo dat was het dan! Ik hoop dat jullie het een fijne blog vonden en nu ga ik maar eens helpen met de organisatie van de volgende sôz... Doei!