dinsdag 1 maart 2011

Vegetarisme

Lieve lezers,
Dinsdag = mijn beurt! De vorige keer had ik een blog geplaatst over de succesvolle serie, Glee. Deze keer ga ik jullie wat vertellen over vegetarisme.


Vegetariër zijn kan vanaf je geboorte, dat je ouders het zijn en dat jij het dus automatisch ook bent, maar het kan ook zijn dat je er zelf voor kiest. Bijvoorbeeld ik. Sinds mijn verjaardag (22 september 2010) ben ik vegetariër. Toen ik 6 was begon ik met het ophangen van verhalen dat ik later geen vlees meer wou eten, niet zo zeer omdat ik het niet lust (wat niet waar is), maar omdat ik het zielig vond en omdat ik me niet verantwoord voel om vlees te eten. Mijn ouders hielden vol dat ik pas een 'echte' vegetariër mocht worden op mijn 12e verjaardag, omdat ik nog vlees nodig had om te groeien. Toen de dag (eindelijk) aanbrak werd ik vegetariër.

Het verschil
Er is een verschil tussen vegetarisme en veganisme. Vegetarisme is dat je geen vlees meer eet, veganisme is dat je ook geen producten eet die door een dier zijn gemaakt bijvoorbeeld melk boter eieren etc.

Nooit meer vlees?
Sommige van mijn vriendinnen keken verbaasd op wanneer ik vertelde dat ik vegetariër was, 'Nooit meer vlees?' was hun reactie. Als ik eerlijk ben denk ik niet dat ik het jaren ga volhouden. Vaak heb ik nog steeds de verleiding om een wat vlees te eten, ik zeg dan tegen mezelf dat ik het (ondertussen) al een paar dagen meer als een half jaar heb volgehouden.


Steun
Ik krijg erg veel steun van mijn ouders, mijn zusjes en mijn oma. Het is erg fijn om mensen te hebben die je er doorheen helpen. Als mijn ouders dit op de een of andere manier ooit lezen, bedankt dat jullie vegetarische dingen voor me kopen enzo. Het betekent erg veel voor me. Mijn oma was vroeger leraar koken, als ze hier is maken we samen vegetarische gerechten klaar.

Niet lekker
Natuurlijk moet ik nog genoeg vitaminen binnenkrijgen, daarom zijn er 'vleesvervangers'. Ikzelf eet dat dus ook. In het begin was het erg lastig, omdat ik vele dingen niet erg lekker vond. Nu gaat het beter, omdat ik weet wat ik lekker vind en mijn ouders dat ook kopen. 'Vleesvervangers' zijn duurder als vlees, als ik iets niet lekker vind (van die vervangers) eet ik het alsnog op, als dank naar mijn ouders o.a.

Ik kan hier nog véél verder over gaan, maar dat doe ik niet. Misschien ga ik nog eens een stukje hierover schrijven, een vervolg. Wat ik wel nog wil zeggen is dat ik trots ben op mezelf, en op andere vegetariërs. Ik wil met dit bericht zeker niemand aansporen om vegetariër te worden. Het is en blijft je eigen keuze. Laat je dus zeker ook nooit beïnvloeden door anderen.

Nog een prettige dag verder!
Liefs, Emma.

1 opmerking:

  1. Leuk geschrevenik volg jullie.Ik zelf ben nu al bijna 1 jaar vegetariër en heb er nog geen spijt van gehad.Mijn ouders waren in het begin wel wat kwaad dat ik geen vlees meer wilde eten, maar nu hebben ze het helemaal aanvaard. En iedere keer als er vlees voor mijn neus staat,walg ik ervan.

    BeantwoordenVerwijderen